Charlie en de wijn(fabriek)

Voor onze laatste dag zijn we langsgeweest in de stad van Charlie Chaplin (maar misschien nog meer van Nestlé): Vevey. Een klein maar gezellig stadje, nog een beetje verder aan de Montreux Riviera. Ook Charlie doet jullie de groeten!

En afsluiten hebben we gedaan met een ritje door de Lavaux, het door Unesco beschermde wijnterrasbouwgebied tussen Vevey en Lausanne, waarbij je telkens het zicht houdt op de meer van Genève. De wijnboeren zijn hier al even talrijk als in het zuiden van Frankrijk. De druiven zijn alvast lekker ... voor de wijn is het nog even afwachten ... 

Ziezo. Dit was het weer. De vakantie zit er (alweer) - veel te rap! - op. 

Rustdag met kaasfondue

Het mooie weer is ons vandaag gepasseerd, dus dan houden we maar een rustdag. In de ochtend wel eens met de fiets naar Montreux gereden en nog eens hallo gezegd aan Freddie Mercury.

Voor straks staat er kaasfondue op de menu! Mjami. De kaasfonduepot zijn we deze middag nog gaan kopen en tegelijk hebben we onze souvenir van de vakantie. Twee vliegen in één klap! :-)

En voor wie zou twijfelen: ook Dario is mee. Zijn pootjes kunnen de lange wandelingen en uitstappen niet meer aan waardoor hij nog niet op onze foto's heeft gestaan. Maar hij is hier wel nog graag hoor!

Verbier rond in 180°

Voor vandaag was weercijfer 10 voorspeld. Tijd dus om nog eens de bergen in te trekken. Wij naar Verbier voor une promenade de bisse, een wandeling langs een bergstroompje (variant op de levada's op Madeira). Eén groot voordeel: eenmaal op hoogte, kan je kilometers verder zonder hoogteverschil én naar het startpunt van de wandeling was een skilift voorzien! :-) Topwandeling waarbij we de volledige kam boven Verbier afgestapt hebben en intussen konden we genieten van de Mont Blanc op de achtergrond.

Met Verbier op de achtergond. 

En tussen ons: de Mont Blanc. 

Een Zwitsers bergrestaurant mét Sint Bernard hond ... Het plaatje was volledig. 

Een tocht rond het meer ...

En dat voor onze citytrip Genève. Maar één minpuntje: de jet d'eau, hét symbool, werkte niet (jammer!), maar voor de rest was de stad zelf een grote meevaller. Gezellige binnenstad, mooie boulevard langs het water, chique en nog chiquere winkels, ... Hoogtepunt was het bezoek aan Palais des Nations, het gebouw van de Verenigde Naties in Genève. Vanaf nu kunnen we zeggen het bekendste vergaderzalenplafond ter wereld live gezien te hebben!

Thuiskomen in Leysin...

Nostalgie! Niets leuker dan na al die tijd nog eens naar Leysin terug te kunnen keren. Onze eerste stop: hotel Fabiola, uiteraard! :-) Gelukkig is er nog niets veranderd en het uitzicht is nog altijd subliem! Van daaruit zijn we dan aan de uitstap van de dag begonnen: de klim naar de Berneuse en via Mayen en Les Ferres terug naar onze startplaats. Tof! Maar lastig; Leysin, Oxygène des Alpes, maar af en toe was het toch wel zoeken naar wat lucht ...

Au bord du Lac Leman

We zijn er weer, en dit keer met zicht op het meer van Genève. Gisteren vlot aangekomen in Villeneuve, waar een heus welkomstcomité (hond inclusief) ons stond op te wachten.

Ons appartement geeft uit op de wandeldijk van Villeneuve. Gisteren zijn we links afgeslagen, voor de dorpsverkenning van Villeneuve. Vandaag ging het de andere kant uit, via het kasteel van Chillon naar Montreux. De hele weg kan je afleggen op de wandeldijk langs het meer, waardoor je je toch nog een beetje aan zee kan voelen.

Nog geen topweer gehad, maar nu zitten we toch lekker in het zonnetje op ons terras! Zalig, vakantie!

P.S. Voor de Leysin-bekenden: Jullie kunnen nooit raden (of net wel) wie we tegenkwamen aan het kasteel van Chillon ... Brecht en familie. Moet wel lukken dat we elkaar daar net kruisten ...

Grand Ballon

Voila, de laatste uitstap zit erop: een autotocht langs de route des crêtes: een 80 kilometer lange weg bovenop de bergkammen van de Vogezen, tot op de Grand Ballon, één van de hoogste toppen uit de streek. Daar nog eens een keer de bergschoenen aan voor een kleine wandeling naar het hoogste punt voor het zicht op de volledige streek.

De vakantie zit er weeral op! We pakken nog een laatste keer onze valiezen, en morgen 500 km terug naar huis.

Tot de volgende!

Menu Marcaire op de Kastelberg

Vandaag bleek het een rustige wandeling te zijn, rond de Kastelberg, zonder al te veel hoogteverschil. Wat misschien maar goed ook was … Onderweg waren we immers een auberge tegengekomen waar je maar één ding kon eten: de ‘menu marcaire’: drie gangen zware kost: heel lekker, typisch voor de streek, maar misschien toch net niet licht genoeg om nadien een wandeltocht verder te zetten!

Het heeft ons in ieder geval wel gesmaakt en de wandeling hebben we toch maar uitgestapt!

Deze avond ook nog een activiteit van het verblijf meegedaan: demonstratie van de ‘schlittage’ een oude methode om bijvoorbeeld hout van de berg naar beneden te brengen met een slee.

Boswandelen in de Grote Ventron

En we blijven wandelen. Vandaag stond nummer twee op het programma. Het is telkens een beetje een verrassing, want de wandelroutes zijn al een aantal weken terug uitgezocht en we weten dus nooit helemaal aan wat we ons mogen verwachten. Vandaag dus een boswandeling in de Grand Ventron. Rustig en idyllisch. En we bleven maar dalen en dalen, en dan weet je dat er op het einde nog een serieuze klim komt … J

We hebben zonet onze tweede geslaagde BBQ gehad! Mjami!

  

les Hautes Chaumes

Vandaag stond onze eerste ‘echte’ wandeling op het programma. De uitgetekende route stond gelukkig al op de GPS, wat wel nodig is gezien de flauwe bewegwijzering. We hebben dus zonder probleem onze tocht kunnen uitwandelen: eerst via de hoogvlakte van Chaumes, dan langs het meer van Forlet om op het einde opnieuw omhoog te klimmen naar de vlakte. Mooie wandeling. En halfweg, voor ons middageten, een schattige wandelaarsclubhut tegengekomen waar we een simpel maar heel lekker hapje hebben gegeten, waardoor we er weer helemaal tegen konden!

Voor nu staat een BBQ op het programma: voor de eerste keer deze vakantie met onze eigen wegwerptoestelletjes. Gelukkig hebben we veel tijd … want heel vlot gaat het precies niet.

P.S. het is helemaal goed gekomen, mits wat bijwapperen! J

Le Couaroge

Vandaag uitstap naar Gérardmer, het zomerstadje van de Vogezen, hoewel het niet zo veel verschilt van La Bresse. Het grote verschil: het meer van Gérardmer, waar ze echt proberen om er met een wandelboulevard een zuiderse plek van te maken. Tijd voor ons om onze fietsen nog eens uit te halen en een tour rond het meer te maken.

Deze avond nog een verwelkoming gehad van ons verblijf uit: lokale drank, hapjes en een Alpenhoornblazer. Het klinkt misschien wat gek, maar het was echt gezellig! Intussen ook geleerd dat de naam van het verblijf ‘le couaroge’ staat voor ‘alles wat niet met werken te maken heeft’. Als dat niet toepasselijk is …

Hohneck met een kleine omweg

Verslag van gisteren: 

Iets tussen ski- en Duitslandvakantie, maar dan in de zomer. Zo zouden we het hier momenteel kunnen beschrijven.

Deze ochtend was het (blijkbaar) marktdag in La Bresse, met de klassieke marktkramen, maar ook met eetkramen, waar ze o.a. gefrituurde geraspte aardappelkoeken verkopen en in wijn gemarineerd varkensvleesgehakt omhuld in bladerdeeg. Mjami!! En kan het nog typischer Duits worden?

Duitser misschien niet, maar skivakantie-gewijs gaan we hier ook wel aan ons trekken komen. In alle restaurants staat zelfs tartiflette op de menu! J

In de namiddag zijn we het skigedeelte van La Bresse gaan opzoeken. De skiliften zijn er nog, de sneeuw gelukkig niet. Wandelschoenen aan en een tochtje gedaan op en rond de Hohneck. Top! Enkel de bewegwijzering laat het wat afweten … Gelukkig hadden we de GPS bij om juist georiënteerd te blijven. Één ding dat we wel al zullen onthouden: als je afwijkt van de wandelroute (wat wij hebben gedaan), let dan op voor de loslopende koeien / stieren: die leken zo blij niet te zijn met onze komst. De route van de GPS toont op dat punt dan ook een grote bocht!

de Hoge Vogezen

Aangekomen in de Vogezen! We zitten in een toffe, grote chalet, ietwat afgelegen in het midden van het bos. Internet tot in onze chalet is niet mogelijk, maar we kunnen hier wel in de receptie terecht. Er zullen dus nog wel verslagjes verschijnen, maar misschien niet meer zo frequent.

Hierbij alvast een eerste foto van de laatste 200 meter naar onze chalet. In de winter zouden we hier toch niet zo graag zitten ...

Als echte speleologen ...

Vorige nacht - en ook nog een beetje deze ochtend - een gigantisch onweer over ons gehad. Gelukkig heeft onze woonwagen zich kloek gehouden! Het water in de Ardèche, Chassezac (twee rivieren) en in het zwembad was deze ochtend zichtbaar gestegen!

Gelukkig hadden we nog een indoor activiteit op het programma staan: een bezoek aan de Aven d'Orgnac; een grot - maar dan met een verticale ingang - waarbij we via 700 traptreden tot een diepte van 130 meter zijn afgedaald (en nadien terug met de lift omhoog). Speleologen op zijn toeristisch dus!

In één woord: indrukwekkend. Eén van de mooiste natuurwonderen die we al gezien hebben. Foto's nemen in het donker gaat ons fototoestel niet zo goed af. Voor wie het dus wat beter wil zien, raden we aan even in Google Afbeeldingen te zoeken naar Aven d'Orgnac, maar hierbij toch al een voorsmaakje.

Deze middag gelukkig opgeklaard, nog een laatste plons in het zwembad kunnen doen, en nu klaar om naar de Vogezen te vertrekken. Het is nog niet heel duidelijk wat het internet daar gaat geven (we zitten immers nogal afgelegen), maar we proberen zeker zo snel als mogelijk met een volgend verslag te komen. Tot tot!

Warme rustdag

Na al onze avonturen van gisteren en met het warme weer, hebben we vandaag maar wijselijk besloten een rustdag te houden. Eerst naar de markt van Vallon Pont d'Arc, één van de grootste die we tijdens onze vakantie al zijn tegengekomen, en dan naar Balazuc, één van de mooiste dorpjes uit de streek. Nog één stop nadien: in de supermarkt om onder andere een doos ijscrème te kopen en dan het zwembad in!

Morgen alweer onze laatste dag in de Ardèche ... Wat vliegt de vakantie voorbij!

Was het nu stuur- of bakboord?

Zoals gisteren al aangekondigd: vandaag hebben we gekanood! En nog geen klein beetje. We hadden de keuze: ofwel 12 km met de passage door de Pont d'Arc, hét symbool van de Ardèche, ofwel 24 km door de gorge, de kloof zelf.

Wie ons al een beetje kent, zal wel weten wat we gedaan hebben zeker? En zouden we ons een beetje overdaan hebben? :-)

We zijn dus inderdaad voor de 24 km gegaan (= 5 à 6 uren kanovaren), om op die manier de mooiste zichten en route te hebben. En we waren niet alleen (er zijn nog zotten in de wereld). In het begin was het wat druk, maar na de eerste kilometers hadden we echt stukken waar we in alle rust konden peddelen. En peddelen, dat hebben we wel gedaan. Rustig peddelen op de vlakke stukken, maar af en toe kwamen we ook stroomversnellingen tegen, in totaal een 20-tal. In het begin was het wat zoeken en sukkelen, maar al snel hadden we het door: kijk goed wat diegene voor je doen (om dan hetzelfde te doen of net niet) en spreek op voorhand af welke richting / koers je wil varen. Uiteindelijk zijn we zonder omkieperen vlot aan het eindpunt geraakt. Toffe dag op het water waardoor je ook de hitte wat vermijdt. Of onze armen het morgen ook zo leuk gaan vinden, weten we nog niet!

De beste stuurlui ... 

Met in het midden en enige verbeelding: la cathédrale

Onze kano, die ons de hele dag trouw is gebleven ... 

De bewijzen!

Vulkanische wonderen

We hebben er een serieuze trip opzitten ... Gezien er 35° voorspeld werden voor het zuiden van de Ardèche, hebben we vandaag het noorden en ook de hoogte opgezocht.

Eerste stop: cascade de Ray-Pic, een 50 meter hoge waterval omgeven door vulkanisch gesteente.

Tweede stop: Mont Gerbier de Jonc. Van ver lijkt dit eerder op een molshoop dan op een echte berg, maar de top zelf ligt wel op 1550 meter, wat toch best indrukwekkend is voor een streek als de Ardèche. Topwandeling waarbij we nog ongeveer 200 meter hebben geklommen (zeg maar: geklauterd). Unieke berg met een prachtig zicht (zelfs de met sneeuw bedekte toppen van de Alpen hebben we gezien)!

Derde stop: Lac d'Issarlès, een meer in de krater van een vulkaan op een hoogte van 1000 meter met een gemiddelde diepte van 138 meter. En wij hebben daarin gezwommen (allee, één iemand heeft gezwommen, de ander heeft vooral geklaagd over het koude water).

Veel cijfers, om maar te zeggen dat we een superdag gehad hebben! En morgen ... dan mogen we gaan kanovaren op de Ardèche. Spannend! :-)

Op olifanten, beren en leeuwenjacht ...

En nee, we zijn niet naar de zoo geweest. Wel naar het 'bois de Païolive', een sprookjesbos bekend om zijn karstgesteente en ingesleten vormen. Toffe wandeling - niet al te lastig in deze temperaturen - met mooie zichten en een zoektocht naar herkenbare steendieren. We hebben zeker vijf olifanten gespot, de kop van een schildpad herkend en twee keer een vechtende leeuw-beer combinatie gezien ... Ofwel was het onze oververhitte verbeelding die opspeelde :-).

Gelukkig snel verkoeling gevonden in de Chassezac, één van de andere grote rivieren hier in de Ardèche die - opnieuw - een gorge heeft uitgesleten. Mooi! Wel een geluk dat we ons zeesletsen meehebben, want de 'plages' zijn toch in niets te vergeleken met die van ons. 

Intussen kunnen genieten van een eerste BBQ onder ons prieeltje (elektrisch, want met vuur vertrouwen we het toch maar niet: we willen liever niet het nieuws halen met bosbranden). We zitten hier heerlijk rustig, paar kilometer van een eerste 'centrum'. Zelfs de bakker komt 's morgens aan de deur leveren. Als dat geen luxe is!

Langs de Gorges de l'Ardèche

Deze ochtend, voor de meute toeristen, vertrokken om de 30 km langs de Gorges de l'Ardèche in alle rust te kunnen afrijden. En het is gelukt: nog nauwelijks iemand op gang (op een kudde berggeiten na die opeens op het midden van de baan stonden) en genoeg plaats voor ons op de uitzichtpunten. Het was kijken en bewonderen.

Nog een gezellig Provencaals (of is het nu Ardèchois?) marktje kunnen aandoen met lokale 'boerkes' en nadien een schattig dorpje aan de overkant bezocht. 

Het enige wat ons een beetje tegenvalt is Vallon Pont d'Arc zelf: het doet nogal Blankenbergs aan (en daar zijn we toch maar niet zo voor). Binnenkort doen we nog wel eens een tweede poging!