Grand Ballon

Voila, de laatste uitstap zit erop: een autotocht langs de route des crêtes: een 80 kilometer lange weg bovenop de bergkammen van de Vogezen, tot op de Grand Ballon, één van de hoogste toppen uit de streek. Daar nog eens een keer de bergschoenen aan voor een kleine wandeling naar het hoogste punt voor het zicht op de volledige streek.

De vakantie zit er weeral op! We pakken nog een laatste keer onze valiezen, en morgen 500 km terug naar huis.

Tot de volgende!

Menu Marcaire op de Kastelberg

Vandaag bleek het een rustige wandeling te zijn, rond de Kastelberg, zonder al te veel hoogteverschil. Wat misschien maar goed ook was … Onderweg waren we immers een auberge tegengekomen waar je maar één ding kon eten: de ‘menu marcaire’: drie gangen zware kost: heel lekker, typisch voor de streek, maar misschien toch net niet licht genoeg om nadien een wandeltocht verder te zetten!

Het heeft ons in ieder geval wel gesmaakt en de wandeling hebben we toch maar uitgestapt!

Deze avond ook nog een activiteit van het verblijf meegedaan: demonstratie van de ‘schlittage’ een oude methode om bijvoorbeeld hout van de berg naar beneden te brengen met een slee.

Boswandelen in de Grote Ventron

En we blijven wandelen. Vandaag stond nummer twee op het programma. Het is telkens een beetje een verrassing, want de wandelroutes zijn al een aantal weken terug uitgezocht en we weten dus nooit helemaal aan wat we ons mogen verwachten. Vandaag dus een boswandeling in de Grand Ventron. Rustig en idyllisch. En we bleven maar dalen en dalen, en dan weet je dat er op het einde nog een serieuze klim komt … J

We hebben zonet onze tweede geslaagde BBQ gehad! Mjami!

  

les Hautes Chaumes

Vandaag stond onze eerste ‘echte’ wandeling op het programma. De uitgetekende route stond gelukkig al op de GPS, wat wel nodig is gezien de flauwe bewegwijzering. We hebben dus zonder probleem onze tocht kunnen uitwandelen: eerst via de hoogvlakte van Chaumes, dan langs het meer van Forlet om op het einde opnieuw omhoog te klimmen naar de vlakte. Mooie wandeling. En halfweg, voor ons middageten, een schattige wandelaarsclubhut tegengekomen waar we een simpel maar heel lekker hapje hebben gegeten, waardoor we er weer helemaal tegen konden!

Voor nu staat een BBQ op het programma: voor de eerste keer deze vakantie met onze eigen wegwerptoestelletjes. Gelukkig hebben we veel tijd … want heel vlot gaat het precies niet.

P.S. het is helemaal goed gekomen, mits wat bijwapperen! J

Le Couaroge

Vandaag uitstap naar Gérardmer, het zomerstadje van de Vogezen, hoewel het niet zo veel verschilt van La Bresse. Het grote verschil: het meer van Gérardmer, waar ze echt proberen om er met een wandelboulevard een zuiderse plek van te maken. Tijd voor ons om onze fietsen nog eens uit te halen en een tour rond het meer te maken.

Deze avond nog een verwelkoming gehad van ons verblijf uit: lokale drank, hapjes en een Alpenhoornblazer. Het klinkt misschien wat gek, maar het was echt gezellig! Intussen ook geleerd dat de naam van het verblijf ‘le couaroge’ staat voor ‘alles wat niet met werken te maken heeft’. Als dat niet toepasselijk is …

Hohneck met een kleine omweg

Verslag van gisteren: 

Iets tussen ski- en Duitslandvakantie, maar dan in de zomer. Zo zouden we het hier momenteel kunnen beschrijven.

Deze ochtend was het (blijkbaar) marktdag in La Bresse, met de klassieke marktkramen, maar ook met eetkramen, waar ze o.a. gefrituurde geraspte aardappelkoeken verkopen en in wijn gemarineerd varkensvleesgehakt omhuld in bladerdeeg. Mjami!! En kan het nog typischer Duits worden?

Duitser misschien niet, maar skivakantie-gewijs gaan we hier ook wel aan ons trekken komen. In alle restaurants staat zelfs tartiflette op de menu! J

In de namiddag zijn we het skigedeelte van La Bresse gaan opzoeken. De skiliften zijn er nog, de sneeuw gelukkig niet. Wandelschoenen aan en een tochtje gedaan op en rond de Hohneck. Top! Enkel de bewegwijzering laat het wat afweten … Gelukkig hadden we de GPS bij om juist georiënteerd te blijven. Één ding dat we wel al zullen onthouden: als je afwijkt van de wandelroute (wat wij hebben gedaan), let dan op voor de loslopende koeien / stieren: die leken zo blij niet te zijn met onze komst. De route van de GPS toont op dat punt dan ook een grote bocht!

de Hoge Vogezen

Aangekomen in de Vogezen! We zitten in een toffe, grote chalet, ietwat afgelegen in het midden van het bos. Internet tot in onze chalet is niet mogelijk, maar we kunnen hier wel in de receptie terecht. Er zullen dus nog wel verslagjes verschijnen, maar misschien niet meer zo frequent.

Hierbij alvast een eerste foto van de laatste 200 meter naar onze chalet. In de winter zouden we hier toch niet zo graag zitten ...

Als echte speleologen ...

Vorige nacht - en ook nog een beetje deze ochtend - een gigantisch onweer over ons gehad. Gelukkig heeft onze woonwagen zich kloek gehouden! Het water in de Ardèche, Chassezac (twee rivieren) en in het zwembad was deze ochtend zichtbaar gestegen!

Gelukkig hadden we nog een indoor activiteit op het programma staan: een bezoek aan de Aven d'Orgnac; een grot - maar dan met een verticale ingang - waarbij we via 700 traptreden tot een diepte van 130 meter zijn afgedaald (en nadien terug met de lift omhoog). Speleologen op zijn toeristisch dus!

In één woord: indrukwekkend. Eén van de mooiste natuurwonderen die we al gezien hebben. Foto's nemen in het donker gaat ons fototoestel niet zo goed af. Voor wie het dus wat beter wil zien, raden we aan even in Google Afbeeldingen te zoeken naar Aven d'Orgnac, maar hierbij toch al een voorsmaakje.

Deze middag gelukkig opgeklaard, nog een laatste plons in het zwembad kunnen doen, en nu klaar om naar de Vogezen te vertrekken. Het is nog niet heel duidelijk wat het internet daar gaat geven (we zitten immers nogal afgelegen), maar we proberen zeker zo snel als mogelijk met een volgend verslag te komen. Tot tot!

Warme rustdag

Na al onze avonturen van gisteren en met het warme weer, hebben we vandaag maar wijselijk besloten een rustdag te houden. Eerst naar de markt van Vallon Pont d'Arc, één van de grootste die we tijdens onze vakantie al zijn tegengekomen, en dan naar Balazuc, één van de mooiste dorpjes uit de streek. Nog één stop nadien: in de supermarkt om onder andere een doos ijscrème te kopen en dan het zwembad in!

Morgen alweer onze laatste dag in de Ardèche ... Wat vliegt de vakantie voorbij!

Was het nu stuur- of bakboord?

Zoals gisteren al aangekondigd: vandaag hebben we gekanood! En nog geen klein beetje. We hadden de keuze: ofwel 12 km met de passage door de Pont d'Arc, hét symbool van de Ardèche, ofwel 24 km door de gorge, de kloof zelf.

Wie ons al een beetje kent, zal wel weten wat we gedaan hebben zeker? En zouden we ons een beetje overdaan hebben? :-)

We zijn dus inderdaad voor de 24 km gegaan (= 5 à 6 uren kanovaren), om op die manier de mooiste zichten en route te hebben. En we waren niet alleen (er zijn nog zotten in de wereld). In het begin was het wat druk, maar na de eerste kilometers hadden we echt stukken waar we in alle rust konden peddelen. En peddelen, dat hebben we wel gedaan. Rustig peddelen op de vlakke stukken, maar af en toe kwamen we ook stroomversnellingen tegen, in totaal een 20-tal. In het begin was het wat zoeken en sukkelen, maar al snel hadden we het door: kijk goed wat diegene voor je doen (om dan hetzelfde te doen of net niet) en spreek op voorhand af welke richting / koers je wil varen. Uiteindelijk zijn we zonder omkieperen vlot aan het eindpunt geraakt. Toffe dag op het water waardoor je ook de hitte wat vermijdt. Of onze armen het morgen ook zo leuk gaan vinden, weten we nog niet!

De beste stuurlui ... 

Met in het midden en enige verbeelding: la cathédrale

Onze kano, die ons de hele dag trouw is gebleven ... 

De bewijzen!

Vulkanische wonderen

We hebben er een serieuze trip opzitten ... Gezien er 35° voorspeld werden voor het zuiden van de Ardèche, hebben we vandaag het noorden en ook de hoogte opgezocht.

Eerste stop: cascade de Ray-Pic, een 50 meter hoge waterval omgeven door vulkanisch gesteente.

Tweede stop: Mont Gerbier de Jonc. Van ver lijkt dit eerder op een molshoop dan op een echte berg, maar de top zelf ligt wel op 1550 meter, wat toch best indrukwekkend is voor een streek als de Ardèche. Topwandeling waarbij we nog ongeveer 200 meter hebben geklommen (zeg maar: geklauterd). Unieke berg met een prachtig zicht (zelfs de met sneeuw bedekte toppen van de Alpen hebben we gezien)!

Derde stop: Lac d'Issarlès, een meer in de krater van een vulkaan op een hoogte van 1000 meter met een gemiddelde diepte van 138 meter. En wij hebben daarin gezwommen (allee, één iemand heeft gezwommen, de ander heeft vooral geklaagd over het koude water).

Veel cijfers, om maar te zeggen dat we een superdag gehad hebben! En morgen ... dan mogen we gaan kanovaren op de Ardèche. Spannend! :-)

Op olifanten, beren en leeuwenjacht ...

En nee, we zijn niet naar de zoo geweest. Wel naar het 'bois de Païolive', een sprookjesbos bekend om zijn karstgesteente en ingesleten vormen. Toffe wandeling - niet al te lastig in deze temperaturen - met mooie zichten en een zoektocht naar herkenbare steendieren. We hebben zeker vijf olifanten gespot, de kop van een schildpad herkend en twee keer een vechtende leeuw-beer combinatie gezien ... Ofwel was het onze oververhitte verbeelding die opspeelde :-).

Gelukkig snel verkoeling gevonden in de Chassezac, één van de andere grote rivieren hier in de Ardèche die - opnieuw - een gorge heeft uitgesleten. Mooi! Wel een geluk dat we ons zeesletsen meehebben, want de 'plages' zijn toch in niets te vergeleken met die van ons. 

Intussen kunnen genieten van een eerste BBQ onder ons prieeltje (elektrisch, want met vuur vertrouwen we het toch maar niet: we willen liever niet het nieuws halen met bosbranden). We zitten hier heerlijk rustig, paar kilometer van een eerste 'centrum'. Zelfs de bakker komt 's morgens aan de deur leveren. Als dat geen luxe is!

Langs de Gorges de l'Ardèche

Deze ochtend, voor de meute toeristen, vertrokken om de 30 km langs de Gorges de l'Ardèche in alle rust te kunnen afrijden. En het is gelukt: nog nauwelijks iemand op gang (op een kudde berggeiten na die opeens op het midden van de baan stonden) en genoeg plaats voor ons op de uitzichtpunten. Het was kijken en bewonderen.

Nog een gezellig Provencaals (of is het nu Ardèchois?) marktje kunnen aandoen met lokale 'boerkes' en nadien een schattig dorpje aan de overkant bezocht. 

Het enige wat ons een beetje tegenvalt is Vallon Pont d'Arc zelf: het doet nogal Blankenbergs aan (en daar zijn we toch maar niet zo voor). Binnenkort doen we nog wel eens een tweede poging!

Als bohemen in de Ardèche

Na een rustig dagje aangekomen in de Ardèche. Deze ochtend alles ingeladen, nog een uurtje aan het zwembad blijven hangen en dan via een tussenstop in Grillon en Grignan - twee schattige Franse dorpjes - doorgereden naar de Ardèche.

Hier hartelijk ontvangen in onze 'roulotte', een woonwagen op zijn bohémiennes, superschattig en toch heel ruim want zelfs al onze bagage kan binnen! Beste van alles: er is hier internet! Dus vanaf nu weer live verslaggeving!

Tot morgen!

Het internet werkt weer - onze week Provence

Hallo,

Hier zijn we dan eindelijk ... Het internet was kapot. En deze ochtend werkte het plots weer. Gelukkig zijn we goed voorbereid en hadden we van elke dag een klein verslagje bijgehouden. Hieronder het relaas van onze eerste week in de Provence.Want ja, straks is het hier al weer inpakken, en mogen we verdertrekken naar de Ardèche. Hopelijk gaan we van daaruit gewoon opnieuw onze dagelijkse berichtjes kunnen posten ...

Zaterdag 9 juli 2016

Als krekelgetsjierp het enige is dat je hoort …

Dan weet je dat je in de Provence bent aangekomen! Het zalig warme weer, wijnranken zo ver je kan kijken en het zicht op het maanlandschap van de Ventoux helpen natuurlijk ook. Het ziet er hier nog altijd even mooi uit als zes jaar geleden. En gelukkig zijn ook onze favoriete restaurants een zekerheid. Het heeft ons al goed gesmaakt! 

Zondag 10 juli 2016

Zondag marktdag, maar dan niet op het Van Beverenplein.

Het lijkt alsof op zondag iedereen naar L’Isle-sur-la-Sorgue trekt. Met reden, want hun Provençaalse markt is waarschijnlijk één van de grootste uit de hele streek. Een massa volk, maar ook een massa kraampjes in een wirwar van straatjes en pleintjes. En rond het stadje (het is immers een “eiland”) kabbelt de Sorgue rustig verder.

Nadien nog stops gehad in Saumane-de Vaucluse en Venasque: twee rustieke bergdorpjes met fantastische uitzichten, om de uistap af te sluiten in Pernes-les-Fontaines: een stadje met 40 fonteinen. We zijn ze niet allemaal tegengekomen; de warmte heeft ons terug naar ons verblijf (lees: zwembad) gejaagd. Het is hier al bijna net zo erg als in Kroatië … en dan moet het al serieus zijn! J

Maandag 11 juli 2016

Klautertocht in de Gorges de la Nesque

Voor vandaag hadden we een wandeltocht in de Gorges de la Nesque uitgestippeld: 12 km op 3 uurtjes, leek ons goed te doen. Tot we merkten dat er wat meer klauterwerk bij te pas kwam dan we hadden verwacht. Onze gemiddelde snelheid lag nog op 2 km per uur; en gelukkig hebben we nog een inkorting van het traject kunnen doen (anders waren we waarschijnlijk nog altijd op gang). Lastig, maar wat een zichten!

Nadien met de auto de Ventoux overgereden. Het stond er al volledig vol met campers (voor de Touraankomst van donderdag). Ambiance verzekerd! 

Dinsdag 12 juli 2016

B(e)au(x)

De dag zette zich niet  helemaal goed op, regen en donkere wolken, en dat voor de Provence. Wij dan maar iets dieper naar het Zuiden gezakt waar we de zon wel gezien hebben.

Eerste stop was Saint-Rémy-de-Provence: het stadje waar Vincent Van Gogh zijn laatste zotte maanden heeft doorgebracht. Je ziet wel duidelijk waar hij zijn inspiratie haalde: de olijvenbomen en het gebergte van de Alpilles zie je zo terug komen in zijn schilderijen.

Door de Alpilles verder doorgereden naar Les Baux-de-Provence. Het uitzicht op deze stad alleen al is de moeite. Schattige steegjes en lekkere ijscrème maken het helemaal af! 

Woensdag 13 juli 2016

Mistral in de Dentelles

Wat een verschil: blauwe lucht, maar wind! De mistral is duidelijk gearriveerd. Van de hitte  van de eerste dagen blijft al niet veel meer over, maar misschien is het ook maar beter zo…

Vandaag hebben we een van onze uitstappen van zes jaar geleden nog eens overgegaan: wandeltocht naar de Dentelles de Montmirail. Deze keer waren we goed ingespannen, met rugzak, voldoende water en bergschoenen. Hoe we hier zes jaar geleden met ons één flesje water en sportschoenen zijn overgeraakt is ons een raadsel … De fantastische zichten zijn gelukkig nog niet veranderd.

Voor morgen hebben ze hier intussen aangekondigd dat de etappe van de Tour aankomst zal hebben op Chalet Renard omwille van de rukwinden op de top van de Ventoux. Dat belooft! Benieuwd hoe het de campers intussen aan het afgaan is …  

Donderdag 14 juli 2016

Ventouxdag! Deze ochtend al vroeg vertrokken richting een dorpje in de buurt van de beklimming van de Ventoux. Vanaf daar te voet verder tot we ongeveer halfweg de klim stonden. En dan was het wachten tot ook de renners daar waren. Ontzettend veel volk! De hele namiddag VIP-auto’s die passeerden. Enkel de reclamekaravaan was een zware tegenvaller. Als er vijf groepen gepasseerd zijn, zal het veel zijn. En dat in een razend tempo. En natuurlijk hebben we niets weten te vangen. Gelukkig waren de renners er sneller dan verwacht. We hebben ze allemaal goed gezien: De Gendt en Pauwels voorop, Valverde in de aanval, Froome en zijn treintje van SKY, Cancellara, Sagan en Cavendish! En ze reden allemaal langs onze kant! En niet te snel!

Na de koers de grote tocht terug, de berg naar beneden. Het deed ons nog het meeste denken aan de uittocht na het vuurwerkfestival aan zee: een massa mensen, allemaal dezelfde richting uit, fietsers, voetgangers, en er waren zelfs een paar auto’s die er tussen probeerden te geraken. Gelukkig zijn we verrassend vlot weggeraakt.

We moesten immers nog ‘le quatorze juillet’ gaan vieren op het ‘fête des vins’ in Vacqueras. Ons favoriete restaurant had de hele straat ingepalmd, lange tafels, veel volk. Zweden en Noord-Fransen naast ons. Gezellig!

Sprakeloos dat we op 15 juli moeten wakker worden met het nieuws over de aanslag in Nice… 

Vrijdag 15 juli 2016

Zouden ons schoenen nu echt nat worden?

Vandaag onze laatste uitstap in de Provence: naar de vallei van de Toulourenc. Je hebt daar de mogelijkheid om in de gorge langs het water een wandeltocht te maken. Langs het water bleek echter een misrekening. Bij de start probeerden we nog onze voeten op het droge te houden, maar na 20 meter waren we een illusie armer. Ondanks nog een aantal pogingen (o.a. het aanleggen van een brugpad over het water met een aantal platte stenen tot de suggestie “zouden we onze schoenen niet uitdoen?”) kwamen we al heel snel tot de conclusie dat er niet veel anders zou opzitten. Onze schoenen waren dus al snel doorweekt. En daar bleef het zelfs niet bij!