Winterwanderungen

Waar het gisteren nog groen was, stonden we deze ochtend 'in het wit' op. En verder gesneeuwd heeft het ook nog ... We hadden al bijna ons skilatten aangebonden!

Deze ochtend begonnen met een korte rondwandeling aan ons verblijf. En wat kwamen we plots tegen:

En niets zal ons tegenhouden om naar ons favoriete restaurant te gaan, ook niet wat sneeuw. En ja hoor, het heeft weer gesmaakt! :-) We kunnen er weer tegen tot volgend jaar.

Terug in Gemünd

We hadden het al niet meer gedacht, maar het is ons toch nog gelukt. Hier zitten we terug op ons jaarlijks terugkerend weekend naar Duitsland! Vandaag samengevat: eten in ons favoriete restaurant en hamsteren!! We hebben genoeg gegeten voor twee dagen en de koffer van de auto zit al volledig vol. We kunnen in ieder geval weer even verder.

Alleen al dit eten is de rit waard ... Hmmmmm!

Kerstmarkt in Euskirchen, met Duitse glühwein.

Momenteel nog niet al te veel wit gezien, maar benieuwd wat morgen gaat geven. Misschien een echte sneeuwwandeling? Het is in ieder geval al koud genoeg!

Rustdag 2.0

We hebben een tweede (!) rustdag gehouden deze vakantie. Er stond nog een bezoek aan één van de karstgrotten gepland, maar het weer was ons toch net iets te mooi om een halve dag onder de grond door te brengen. Onze laatste echte buitenlandvakantiedag hebben we dan ook in alle rust doorgebracht aan het strand, op ons matje in de golven en op de terrassen van Piran.

Om af te sluiten:

Strandwandelen in Strunjan.

1 ding staat vast: met een strandwandeling aan de Belgische kust is het niet te vergelijken. Het geklauter over rotsen, het hoogteverschil, maar ook het azuurblauwe water en de afgesleten kliffen (à la Normandie) maken dat wel duidelijk. Opnieuw een heel fijn wandeltochtje!

Voor de rest van de namiddag hebben we het rustig aan gehouden. Een beetje zwemmen, een fietstochtje naar Piran, een lekkere cocktail met zicht op zee en om af te sluiten: het leukste restaurant dat we in tijden zijn tegengekomen. Een visrestaurant met zelfbediening, hoe raar het ook klinken mag. Er wordt gevochten om de tafels die vrijkomen en het eten is heerlijk. Wij weten in ieder geval al waar we morgen opnieuw naartoe gaan! 

In het spoor van de Parenzana trail.

We hebben onze fietsen nog eens uitgehaald voor een tochtje naar twee andere kuststeden die hier in de buurt liggen, Koper en Izola. De grootste uitdaging: in tegenstelling tot onze Belgische kust is het hier niet vlak ... (het is precies niet de eerste keer dat we dat probleem hebben op reis ...). Gelukkig hebben ze er hier de perfecte oplossing voor gevonden: de Parenzana route. Begin de jaren 1900 was het een treinroute die doorheen Kroatië, Slovenië en Italië liep, nu is het een subliem fiets- en wandelpad geworden. En vooral: via tunnelverbindingen konden we de grootste hoogteverschillen vermijden. Heerlijk fietsen tussen de wijnvelden en naast de zee. Van zo'n fietspad kunnen ze bij ons nog iets leren!

Zalig aan zee!

Rustdag! Vandaag hadden we nu eens niets gepland. Onze dag gepasseerd op ons terras, aan het strand van Portoroz (het water is hier niet zo warm als in Kroatië, maar wel even proper) en in de late namiddag zijn we een eerste keer naar Piran getrokken, dé kuststad op een drietal fietskilometer van hier. Fijn kuststadje waar we zeker nog eens naar terug gaan in de komende dagen. We hebben al mogen ontdekken dat ze er lekkere cocktails (aan schappelijke prijsjes) serveren en nog fantastisch eten hebben ook!

Een tussendoortje in Ljubljana ...

We zitten de komende dagen aan de Sloveense kust. Deze blog wordt vanaf nu geschreven met zicht op de baai van Portoroz; we kunnen slechter zitten!

Vandaag passeerden we op ons route aan Ljubljana. Het was dus onze moment om eens gedag te zeggen aan de hoofdstad, wat absoluut de moeite is gebleken. Fijne stad met veel ambiance, gezellige straatjes en pleintjes, veel terrasjes en restaurants, .... We keren zeker nog wel eens terug!

Pokljuka

Deze ochtend de beentjes losgestapt (want het was nodig ...) tijdens een boswandeling op het Pokljuka Plateau, een hoogvlakte op ongeveer 1200 meter. Frisjes om te starten (rond 10°) maar gelukkig was het zonnetje ook redelijk snel van de partij. Geen topzichten maar wel - al zeggen we het zelf - een topfoto van ons:

Daarna de iets avontuurlijker tour opgegaan in de Pokljuka gorge, opnieuw een kloof, maar dit keer liepen we op de plek waar ooit het water zijn weg had gezocht. En soms ook wel iets hoger dan dat: 

Met de veiligheidsvoorschriften schort er af en toe nog wel iets ... 

Dit was het voor de Sloveense bergen. Op naar de kust!

7 meren om nooit meer te vergeten ...

The valley of the 7 lakes - aan het Sloveens gaan we ons niet wagen - was het doel van vandaag. Eigenlijk zijn er in totaal 10 meren, wij hebben er vandaag maar 3 gezien (mochten we ze allemaal willen afstappen, zijn we nog wel even bezig). Picknick mee en deze ochtend vol goede moed begonnen. We wisten dat de eerste kilometer de zwaarste zou worden met een hoogteverschil van bijna 700 meter, maar alles ging al bij al vlot dus wij verder ... Na het Zwarte meer volgde het Dubbele meer, ons einddoel. Jammer van het feit dat er geen zonnetje was, maar toch een fantastische wandeling ...

Het enige waar we ons niet aan verwacht hadden: regen (gelukkig wel voorzien met extra pul en regenjas) en een afdaling - langs dezelfde weg - die zwaarder bleek dan de klim naar boven. We zijn beneden geraakt maar ons beentjes zullen morgen toch wel wat pijn doen ...

Een verkoelende duik.

Vandaag stond opnieuw een wandeling op het programma: dit keer in de Mostnica / Voje kloof. Tijdens het eerste deel van de wandeling zagen we het water zijn weg zoeken in eeuwenoud uitgesleten gesteente, het tweede deel bracht ons naar de achterliggende weilanden en zo tot het hoogtepunt van de wandeling: de Slap Mostnica (= Sloveens voor 'de Mostnica waterval').

Gezien we al indrukwekkendere watervallen gepasseerd zijn, bekronen we de lunch tot ons persoonlijk toppunt van de dag. Een afgelegen chalet, van een menukaart hadden ze nog niet gehoord, Tirolermuziek op de achtergrond en dat aangevuld met typische boerenkost. Lekker!! En wat een zicht ... 

Afsluiten hebben we gedaan in het meer van Bohinj (en neem dat maar letterlijk) ...

Net als in de boekjes!

Elke reisgids van Slovenië heeft dezelfde cover: het meer van Bled met zijn onwaarschijnlijk appelblauwzeegroen water en met het eilandje middenin. Trucage of niet? Maar één manier om dat na te gaan! Wij dus de bergschoenen aan en naar hét uitzichtpunt over het meer. Met dit als resultaat:

Nadien naar de tweede toeristische trekpleister van deze streek: de Vintgar Gorge; een door water uitgesleten kloof die je volledig kan doorwandelen via houten hangpaden en bruggen. Tof!

P.S. Voor wie weten wil: rond het meer van Bled geraak je wel helemaal rond, ook met de fiets.

Rond het meer van Bohinj ... Of toch bijna.

Even geleden, maar hier zijn we (eindelijk) weer! Vanuit Slovenië. Deze middag aangekomen en - gezien stilzitten niets voor ons is - er direct in gevlogen. Op de planning stond een fietstocht naar en rond het meer van Bohinj. Naar én terug zijn we geraakt, de 'rond' was wat minder. Op de één of andere manier vergeten ze in de reisgidsen toch altijd te vermelden dat een bepaalde tocht niet voor fietsen is weggelegd ... Gelukkig bracht de fietsweg een fantastisch decor op zich. Op naar meer ...

Dit was Bohinj, morgen het meer van Bled ... Met hopelijk wel een fietsrondgang!

Au revoir Les Menuires

Het zit er alweer op. Geen topweer, maar toch weer mooi kunnen skiën. Nog een paar toppistes ontdekt, en dat op onze laatste dag. 3 Vallées mag ons zeker nog eens opnieuw verwachten!

De ski's zijn intussen al opgeborgen in de auto, klaar voor volgend jaar! :-)

P.S. Voor liefhebbers van onze "culinaire" rubriek: onze dagschotel van vandaag, Onglet de Boeuf.

Föhn in de bergen

Zon, sneeuw en wind. Zo zou je onze dag wel kunnen samenvatten. Toen we hier vertrokken, geen vuiltje aan de lucht. Tot we iets hoger kwamen en we opeens moesten merken dat de helft van de liften gesloten was omwille van de harde wind. En ja, we hebben het mogen voelen ... We hebben ons best gedaan, maar het toch in de vroege namiddag moeten opgeven door de hevige sneeuwval (die een kwartier later ook weer gedaan was ...). Vreemd.

Vandaag geen foto's van de sneeuw, ook niet van ons eten, dus dan maar eentje van het zwembad waarin we zonet nog een plonske hebben gedaan.

Morgen nog een laatste dag, hopelijk met verse sneeuw, minder wind en nog een aantal van ons favoriete pistes!

Courchevel boven de wolken ...

Bijzonder weer vandaag. Dichte mist toen we vertrokken, maar opeens kwamen we in het zonnetje terecht. En zo kwamen we – bij het afdalen van de pistes – van de blauwe lucht telkens weer opnieuw in de dichte mist. Van de eerste pistes hebben we niet veel gezien; gelukkig is het ‘opgeklaard’ in de loop van de dag.

Wij de derde vallei van het gebied verkend: het mondaine Courchevel, het Knokke-Le-Zoute van les 3 Vallées. Vooral het feit dat er een vliegveld tussen de pistes ligt maakt het wat ‘specialer’, maar de pistes van Les Menuires zijn zeker even goed! J

Naar de Sommet des 3 Vallées

Nog kunnen genieten van een extra dagje mooi weer (vanaf morgen zou het gedaan zijn). Wij dus naar de hoogste top van het gebied: 3230 meter, gelegen in het Val Thorens gedeelte. Nadien ook de pistes van dat deel van het gebied verkend. Opnieuw top! Het is niet te geloven wat een schitterende pistes ze hier hebben. Lang en breed. Als beginner ben je hier een dag aan één piste bezig …

Wat we ook voor de eerste keer zijn tegengekomen: een death ride op 3000 meter. We hebben het er ons niet op gewaagd, maar dat kan toch niet anders dan uniek zijn.

Hierbij nog een paar beelden van de dag:

Je ziet de kabel hangen waar de waaghalzen over roetstjen ... 

En nu ons beentjes nog wat rust gaan geven in de jacuzzi! 

Sunny Express

Deze ochtend opgestaan met een staalblauwe hemel! Het is veel beter weer dan men voorspeld had, en ook morgen zou nog goed zijn. Top dus. Wel al “verbrand” tot onder onze helm. En warm!! We hebben het niet kunnen meten, maar we denken dat het daarnet om 4 uur zeker gevoelstemperatuur 25° was op ons terras. Dan maar een beetje gaan afkoelen in ons zwembad … Ook de beentjes hebben er deugd van gehad, want ook vandaag zijn we weer heel wat pistes afgedaald. Vakantie vliegt voorbij … Zouden we nog een weekje mogen blijven?? J

Le plus grand domaine skiable du monde!

Gisteren aangekomen in de regen, en dat op 1850 meter… We waren er even niet gerust op! Gelukkig konden we deze morgen opstaan met het zonnetje.

Ons appartement is top! We hebben zelfs een upgrade gekregen en hebben elk onze eigen slaap- en badkamer! J Alles gloednieuw en dat merk je wel! De residentie doet nog een beetje aan als een doolhof. Er ontbreken zeker nog een aantal wegwijzers. We waren al blij dat we deze morgen zonder probleem het skikot gevonden hebben.

En ook de pistes zijn subliem! Je kan hier kilometers aan een stuk blijven skiën (gelukkig altijd naar beneden) en met de snelle liften sta je zo weer boven. We gaan nog ons werk hebben deze week om alles hier een beetje gezien te hebben. 600 km piste kunnen wij zelfs niet aan op een week! 

Tot morgen!