Midden
maart. Dit jaar nog geen Franse Alpen voor ons, wel sneeuw- en skigewenning
dicht bij huis. Want op
400km rijden duikt plots Winterberg op. En het is moeilijk te begrijpen, maar
toch slagen ze er in om - bij zomerse temperaturen en ondanks hun beperkte
hoogte - een skigebied open te stellen. We bonden 2 halve dagen onze ski’s aan
en toerden het gebied rond. En we waren zeer aangenaam verrast: van de
sneeuwkwaliteit, van de liftinfrastructuur, van de mogelijkheden binnen de
kleinschaligheid. En Louane: die zag dat het goed was en snapt ondertussen
helemaal wat ‘skiën’ nu eigenlijk is. Ze maakte kennis met de sneeuw (“koud”),
sleeën (“niet leuk”) en sneeuwballengevechten (“kan niet”). Hopelijk komt dat
helemaal goed! 😅
 |
| Tussen het groen duikt dan plots sneeuw en piste op. |
Naast het skiën is er voldoende te beleven en konden we ook de rest van de week gevarieerd op pad. We wandelden op Kahler Asten (de bijna hoogste berg van Sauerland), verkenden Winterberg, namen de eitjeslift in Willingen en ontdekten de speelberg (incl. kinderboerderij) van Medebach.
 |
| Het middelgebergte van Sauerland |
Winterberg, o.a. bekend voor zijn skischansen. Niet voor mensen met hoogtevrees!
En die
Duitse keuken, die nemen we er maar al te graag bij. Picknicken op ons terras
met stevig Duits brood en ’s avonds de beste Frikadellen (bouletten) en
Schweinefilets.
Maar het ultieme geluk: dat was toch de her-ontmoeting met Bollo, de grootste held van kleine Louane!
