Een verslag van de
afgelopen drie dagen.
Ver naar het binnenland of naar het noorden zijn we niet
getrokken, maar het verschil met de kuststeden is wel groots.
We zijn op onze doorreisdag gestart met een wandeling in
het Tresticklan Nationaal Park. Hoewel het zuidelijk ligt, doet het – toch
volgens de boekjes – aan als de Zweedse natuur van het Noorden. En we geven ze
wel gelijk hoor! Schitterend mooi weer, een mooie wandel/bos route afgewisseld
met meertjes.
Deze combinatie tussen bossen met meren blijkt trouwens
de constante zijn. En stel je je eigenlijk iets anders voor bij Midden-Zweden? We hebben in ieder geval twee dagen ten volle genoten van
de rust en natuurpracht van het Glaskogen natuurreservaat.
Beren zijn we (jammer genoeg ;-)) niet tegengekomen. En
ook het ander wild heeft zich goed schuilgehouden. We zijn wel onderstaande
affiche tegengekomen. Dus blijkbaar kan het wel! Volgende keer beter!
Wat opvalt:
Het kan misschien cliché klinken, maar de stilte hier is
verpletterend. Op de wegen, maar ook op onze wandelroutes, zijn we nauwelijks
volk tegengekomen. En als je je dan zelf wat stilhoudt, hoor je letterlijk
niets. Stiltezoekers, er is maar één plaats voor jullie!
Ligt het nu aan of locatie of niet, maar van zodra je de
hoofdbaan (en dan bedoelen we echt de hoofdbaan) durft af te slaan, beland je
vroeg of laat op grindwegen. Gelukkig dat je ook daar 70 km / u mag rijden …
Ons gemiddelde lag zo ongeveer de helft lager.
Intussen zijn we aanbeland in Stockholm, hoofdstad op 14
eilanden. Morgen zijn we opnieuw van de partij met meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten